De oude gebakken estriken vloer in de kerk waar Waddenklei de grondstof is , emmers gevuld met droge , fijn en grof gruis Waddenklei en het document met de tekening over de grote Waters-vloed, de Kerstvloed op 25 december 1717 met tragische gevolgen zullen centraal staan in een vloerinstallatie waar ik gebruik wil maken van de estriken en het Waddenklei. Verhalen heb ik gehoord over de periode waar men op het (armere) platteland in de zandstreken van het Noorden een zandtapijt maakte in de zondagse kamer.
De vloerinstallatie zal een kleitapijt worden en in de vormen zullen de beweging van de zee een plek krijgen, van het stille golvende Wad, tot de woeste hogere golven. Het is wat moeizamer werken met het grof gruis van de klei. Traditioneel gebruikte men hier immers zeer fijn wit zand voor om mooie fijne patronen te kunnen maken. Een behoorlijke uitdaging om met Waddenklei de patronen van vorm en lijn te verwerken tot een tapijt.
Vandaag valt de ochtendzon binnen en de schaduwen spelen hun eigen lijnenspel in de vloerinstallatie. Een moment welke net zo tijdelijk is als het vloertapijt.
