Ans – dag 2

Het koor en de hoepel

Nadat ik vorige week het koor tot de rand was genaderd met een tafeltje, ging ik nu verder. Op dag 2 ging ik aan het werk met mijn voornemen het koor tot mijn atelier te maken.
Ik had me erop verheugd, maar ik was er niet zeker van of ik het zou kunnen, me vrij voelen in zo'n gewijde ruimte.
Ik rolde een grote metalen hoepel het koor in, net zoals vorige week de bal. Alsof het een helpend ritueel is. De kerk geeft mij, en ik geef de kerk.
Er kwamen prachtige nissen tevoorschijn, nadat ik stoelen uit de ruimte had gehaald. Uitnodigende nissen.
Er is een idee over schalen, schalen met curves en onderlinge verbondenheid.
Daarnaast maakte ik een cirkel van fotolijstjes van Ikea. In de lijstjes toevallig het getal '1', dat vind ik mooi; de cirkel drukt het geheel uit, het één, de lijstjes elk een onderdeel, 1 van het geheel...
Veel bezoek gehad. Heel verschillende gesprekken gevoerd, echt bijzonder.

Liset- 24 juli

Drijvend op de stenen kerkvloer
Vormen mijn test prints en mislukkingen
Een groeiende vloot
Water van buiten was hier een dreiging
De kerk op de wierde een veilige plek
Deze foto laat mijn aftasten in de kerk in al zijn facetten zien
Werkend aan mijn rubbings kan het stromen, maar ook windstil zijn

Foto Henk Kuipers

Anjet -3

Dinsdag sprak ik haar. Ze vertelde over ruimte nemen, gehoord willen worden, haar gevecht in haar kerk. Het was moeilijk. Ze noemde psalm 51, vers 6. In haar vertaling: teach me wisdom in my sacred heart. Ik hakte “leer me”. Ook dat was moeilijk.

VRAAG AAN BEZOEKERS

Van harte welkom bij alweer de zevende editie van dit kunstproject. In de afgelopen jaren is Monnikenwerk voor veel mensen uit de provincie en (soms ver) daarbuiten een vaste waarde geworden, een zomerse uitnodiging tot verkennen van bijzondere kunst op bijzondere plekken. Omdat de kunstenaars bezoekers deelgenoot maken van hun werkproces en daarin kwetsbaar durven zijn, worden beschouwers onderdeel van dat onvoorspelbare en onbenoembare proces dat tussen kerk, kunstenaar, werk en bezoeker plaats vindt. Zo ontstaat diepgang die soms in deze snelle wereld ver te zoeken is.

Graag doen we nu alvast een beroep op u voor onze voorbereidingen voor het volgend jaar. Onze vraag is: wie van de aan Monnikenwerk deelnemende kunstenaars, die u de afgelopen jaren aan het werk heeft gezien, met wie u in gesprek bent geweest, aan wiens of wier werk u dierbare herinneringen heeft, zou u in 2025 graag terug willen zien? We gebruiken uw informatie dan om ons programma voor 2025 samen te stellen.

Op de flyer in de kerk kunt u de kunstenaar(s) benoemen of, als u de naam of namen niet meer weet, het werk omschrijven, en eventueel de locatie. Wij doen dan ons best om hem of haar in 2025 op te nemen in ons programma. U kunt ook gewoon een briefje inleveren bij de thans werkende kunstenaar, die zorgt dat het op zijn plek komt.

We wensen u ook dit jaar weer inspirerende bezoeken.

Met hartelijke groet, team Monnikenwerk.

Coby – liefde

In het kerkje van Jouswier hangen drie reusachtige rouwborden van dochter Lucia,  moeder Remelia en vader Willem Bergsma

Op de kerkbanken staan woorden uit rouwadvertenties.
Onder de preekstoel liggen uitgelezen, halfvergane boeken

Ik rouw, lees, scheur, plak en mijmer

Onder de kansel staan kleine Sequoia  sempervirens, Californische redwoods. Deze  boompjes kunnen 100 meter hoog en duizenden jaren oud worden.
Wie plek heeft voor deze mammoetbomen  en veel generaties vooruit kan denken mag ze hebben.
Uit één van de boeken groeit een grassprietje en nog één en nog één

Ik lees een gedicht

Ik rouw, lees, scheur, plak en mijmer

Nog een grassprietje, en nog één.
Ook de redwoods lijken tevreden

Onze liefde leeft,  groeit en bloeit voort