Woensdag 16 augustus laatste dag; het was erg fijn om weer in de kerk te zijn en om in mijn ‘witte’ installatie te zitten. Ondanks de middag aanloop van bezoekers, heb ik nog een tekening kunnen maken. Ook heb ik de twee gebreide kokers opgehangen. Een paar keer hoorde ik van middag-bezoekers, terwijl ze mij daar aan de tafel zagen zitten tekenen, in het verlengde van het middenpad: wat een serene sfeer. Mogen we je storen en wat vragen? Tuurlijk, dat mag.
Wat al veel eerder was gebeurd, maar ik graag nog even wil vertellen: iemand wees me er op dat er allerlei fossielen in de zwart stenen vloer zitten. Zodra je begrijpt wat je ziet, zie je er heel veel. Prachtig; niet alleen de periode van de plafondcirkel, maar zelfs de prehistorie was aanwezig.
Op de donderdag heb ik samen met de fotograaf foto’s gemaakt; een dag waarop ik nog even in de installatie rond kon lopen en aanwezig kon zijn. Bij het foto’s maken hebben we de deuren wijd open gezet en het groen naar binnen laten stromen. Tijdens mijn werkperiode had ik de twee toegangsdeuren altijd al open staan en kwam het groen al binnen wat ik een erg fijne sfeer vond. Op die foto dag hebben we het groen nog meer binnen laten komen.
Het ontmantelen van de installatie, na zo een intensieve werkperiode, vind ik altijd een belangrijk afscheidsproces, dat ik alleen wil doen. Alle papieren weghalen, de cirkel weghalen, de borden schoonvegen, riddertjes opbergen, de hangende bolletjes weghalen…..langzaamaan komt de kerk, zoals die was, weer tevoorschijn. Een groot verschil; wat ik me bij het weghalen pas goed realiseerde. Als laatste heb ik de bloedmaan weggehaald; zij had een enorme krachtige aanwezigheid.
Dank Monnikenwerk voor deze interessante en boeiende werkperiode; voor de bijzondere gesprekken en reacties die ik heb gehad. En voor de mooie dienst van Jolanda Tuma die uit de installatie is voortgekomen.
