Het is voorbij... of toch niet?!

Op de laatste dag komt alles bijeen: de 'zerk' tekeningen op de vloer, de zwevende objecten daarboven hangend aan de kandelaars, de foto's en tekeningen van het invallende licht en de figuren voor de ramen. Alles wat er in de 6 afgelopen weken is ontstaan. Ik ben er blanco ingegaan en al werkende kwamen de ideeën waarvan de uitvoeringen nu zijn versmolten tot een geheel. Heel mooi dat de bezoekers dit op de laatste avond ook zo hebben ervaren.
En dan is het klaar en voorbij -zou je denken- maar heel fijn voor mij en de mensen die het niet hebben gezien en toch nieuwsgierig zijn geworden: de kerk blijft nog een paar weken in de huidige staat en kan dus nog bezocht worden!

Esther IJssels is ziek. De kerk in Oostrum is woensdag 9 augustus wel open van 17 tot 20 uur en haar werk is ook te zien. Maar de kunstenaar zal dus helaas niet aanwezig zijn.

Je ziet de graven
die je niet ziet
anders
zien

Zoals het Hollandse weer dezer dagen was mijn 3e woensdag ook wisselvallig met een enkel
hoogtepunt. Maar voornamelijk onbestendig en ik ga twijfelen of ik wel goed bezig ben.
De kerk heeft eeuwenlang mensen hoop gegeven dus heb ik die ook voor het vervolg van mijn proces. Daarvoor moet ik nog wel wat praktische zaken regelen. Ik wil graag ornamentjes ophangen die voor een schaduwspel zorgen. Ornamentjes in de kleuren van de kerk:
Grijs/zwart, wit, blauw en goud.

De Stilte en het proces

Tijdens de 2e dag viel me op dat het eigenlijk helemaal niet zo stil is in de kerk van Oostrum.
Komt het door het enkele glas dat er toch zoveel geluid van buiten binnenkomt? Wat er in ieder geval ook binnen komt door de ramen is het prachtige licht. Tijdens de stille momenten komen de gedachten…..de wetenschap leert dat je 50 gedachtes per minuut hebt. Dus net zo vluchtig als het spel van het binnenvallende licht dat prachtige patronen op de vloer tevoorschijn tovert. Dit fenomeen verwondert me elke keer weer. Daar heb ik foto’s en filmpjes van gemaakt.

Maar er gebeurde zoveel meer: Ik had het plan opgevat om de verborgen graven in de kerk “zichtbaar” te maken door een tekening. Thuis had ik daar al een begin mee gemaakt. De uitwerking veranderde echter door wat ik gedaan had met de ornamenten. Mijn beeldtaal paste zich hier op aan en ging over van lijn naar vlak. En de ideeën hiermee verband houdend begonnen te stromen……..

Bepakt en bezakt vertrok ik 's morgens vroeg uit Lemmer naar Oostrum, nog niet wetende wat de kerkruimte me gaat brengen. Onderweg (het is een uur rijden) kreeg ik een idee: In de geest van de naamgever van de kerk, de heilige St. Nicolaas, ga ik vandaag beginnen met het maken van kleine kadootjes. Ik weet van mezelf dat wachten op inspiratie niet werkt, al doende begint het te stromen.
Klokslag 10 uur zette ik mijn 1e stap in de kerk en werd hartelijk ontvangen door Bernard.

Volgende week zijn de eerste resultaten te zien en mogen liefhebbers ze meenemen.