Als reactie op de drukte in de Bonifatiuskapel maakte ik een verstild werk. Altaarkleden van gescheurde katoenen lakens, met aan de voorkant een vlechtwerk van roestig prikkeldraad. Omwikkeld met papierpulp wordt het draad getransformeerd in verzachtende witte lijnen. Hiermee wilde ik iets uitdrukken van de omvorming van het lijden bij Titus Brandsma zoals hij dat beschrijft in zijn gedicht Het leed in kamp Amersfoort. Het aanvaarden van zijn lijden.
