Ik had mijn zinnen op zeven gezet. Het getal zeven. Het volmaakte getal. Zeven deurtjes in de kerkbanken met zeven houtskooltekeningen. Op de zeven lessenaars zeven kleine potloodtekeningen….. Zes monnikenwerk woensdagen correspondeerden niet. Zes…net niet volmaakt, een duivels getal. …..Dat de vrouwen door de 'duivelse kant' (noordzijde) van de kerk naar binnen moesten, zou dan verwijzen naar de erfzonde van Eva…..(uit De verhalen van Groningen). Een mager zesje op het rapport. Mijn vader draaide mijn basisschool rapport altijd om en feliciteerde me dan met mijn negens. Geen zes dus! Ik werd gerustgesteld door een bezoeker die vertelde dat het geen probleem is om het bij zes te houden, het zevende deurtje is afwijkend van de anderen; het kan niet zover open. Ik overwoog nog een week langer in mijn kerk te werken om het volmaakte te bereiken. Maar wat is er nog te tekenen als het volmaakt zal zijn? ‘Het past ook in je concept', zei een vrouw tegen me op mijn laatste monnikenwerk woensdag. ‘Het klopt dat het nog niet af is, want we zijn hier nog niet klaar mee.'

Kijkend naar tekening vertelde de koster me dat Anniek met veel trots haar nieuwe laarzen had laten zien, gekocht tijdens een reis door Amerika.
Anniek is het eerste model uit het dorp. Ze had haar laarzen onder de jurk aangetrokken en wilde ze verruilen voor een paar sandalen...

‘Jij bent Rolina toch?' 'Mag ik je mijn associatie, mijn verhaal vertellen bij je tekeningen op de lessenaar van de kerkbanken?’ Ze liep naar een rij kerkbanken, ging zitten en keek naar de tekeningen. ‘Als kind verveelde ik me altijd in deze banken en keek naar de vrouw die vlak voor me zat. In deze tekeningen zie ik me zelf als kind terug, alle details opnemend van de vrouw voor me…. uit verveling.’

Ze nam mijn monnikenwerk aandachtig op, las de teksten, stelde een paar vragen, pakte mijn boek album en nam plaats tussen de tekeningen in de kerkbanken. ‘Hier moet ik van huilen’ zei ze. ’Witte sokjes….onschuld in de schoenen schuiven….’ In augustus komt ze weer kijken en waarschijnlijk neemt ze dan mijn boek mee naar huis.

‘Een sleutel om het kwaad te weren’… merkte een bezoeker op, die de replica van de kerksleutel zag liggen. Het attribuut van de vrouwen in mijn tekeningen….