Mijn eerste monnikenwerkdag was een verkenning. Geïnspireerd door de mystieke poëzie van Titus Brandsma wilde ik iets uitdrukken van transformatie van lijden. Ik ontdekte mogelijkheden, maar gaandeweg kwam er iets van onbehagen.
Nu, een dag later, heb ik het helder. Mij raakte het gebrek aan stilte, aan eerbied voor de gewijde ruimte. En ik had mij ingevoegd in de drukte, in de activiteiten van de kapel. Voeg ik met mijn werk niet nog meer onrust toe? De ruimte vraagt om stilte, om leegte. Ik ga opnieuw beginnen.