Voor mijn studie las ik een paper. De auteur schrijft over het gedachtengoed van Michel de Certeau SJ, een theoloog uit de vorige eeuw. Hij zegt dat de essentie van het christendom bestaat uit de ervaring van het lege graf - de steen is weg, het graf is leeg, iemand is er niet meer. Zo ontstaat een verlangen. Het raakte me. Want gaat mijn monnikenwerk dit jaar niet ook daarover, dat iemand er niet meer is, of dat we dat denken, en dat we toch, nog steeds, verlangen naar ontferming? Ondertussen kloofde ik de steen - een oud stuk euville uit een gebouw ergens, via via gekocht, duurzame steen met een eerder leven.
