Auteur archief: Wouter Wieringa

Dien – gedichten

Geplaatst op door

in Jouswier

als dit zadeldak
vogels heeft gezien die altijd de
vrijheid hebben dankzij hun vleugels

en de leeftijd van het tufsteen
al eeuwen in de zon
is te lezen geweest

er nieuw baksteen is geplaatst - latere
verbouwingen - en licht en donker
door de boogramen geduwd

dan is hier de stilte
het allermeest de plek waar
het gebeurt, door vogels

benadrukt en door de toren
gehoord in hoe het volledig
samenvalt met hun vliegen

 

wisselend bewolkt

met de wolken voor je uitgetekend
het handschrift van de horizon
is de hoogte te zien van een terp
eeuwen geleden opgeworpen

als veetelers op zee waren die moedige
voorouders met hun opgehoogde bebouwing
nu golft er een oceaan omheen van gras
onderworpen aan gemaai van megamachines

met de wolken voor je uitgetekend
vind je een toren die een brief schrijft naar de hemel
oude toren oude kerk licht door boogramen
gestrooid over diensten voor lief en diensten voor leed

Esther – wisselvallig weer

Geplaatst op door

Zoals het Hollandse weer dezer dagen was mijn 3e woensdag ook wisselvallig met een enkel
hoogtepunt. Maar voornamelijk onbestendig en ik ga twijfelen of ik wel goed bezig ben.
De kerk heeft eeuwenlang mensen hoop gegeven dus heb ik die ook voor het vervolg van mijn proces. Daarvoor moet ik nog wel wat praktische zaken regelen. Ik wil graag ornamentjes ophangen die voor een schaduwspel zorgen. Ornamentjes in de kleuren van de kerk:
Grijs/zwart, wit, blauw en goud.

Lisette – dag 3

Geplaatst op door

Met naald en draad bevestig ik prikkeldraad op de altaarkleden.
Het gedicht van Titus Brandsma, geschreven in kamp Amersfoort gaat dan door me heen.

   Toen ging het boven op mij staan
   Tot ik stil lag zonder weren
   Duldend, wachtend moest ik leren
   En toen eerst is het heengegegaan.

Uit: Het leed, tweede strofe

Marijke – dag 3

Geplaatst op door

Beluister hier podcast 3:

https://app.springcast.fm/player/episode/69040?theme=springcast

De stilte van dag 2 zindert na in mijn dagelijks leven. Ik had opeens een gedachte in de kerk op dag 2: wat als het stil zijn geen keuze is? Wat als je bijvoorbeeld in de gevangenis zit, als je ziek bent.
De derde podcast aflevering van "Mijn Stilte, Jouw Stilte" is getiteld: De Keuze.

Ik zit hier in vrijheid stil te zijn en nodig mensen uit bij mij stil te zijn. En op dag 3 is dat overweldigend. Zo'n 24 mensen bezoeken de kerk in Wirdum. Sommige mensen blijven in de kerk. Ze kijken naar wat er op het koor gebeurt in hun eigen stilte.
Anderen, en dat zijn er veel, kiezen om bij mij in de halve cirkel te komen zitten. Onwennig eerst, en soms blijft dat, maar als je de tijd neemt, ontstaat er een gezamelijke stilte.

De avond vloog om!

Wat reacties van bezoekers:
"Heel prettig, je kunt de in stilte van een vreemde gaan houden. Dankjewel." - Petra Bosse
"de stilte is niet stil; er gebuert van alles, maar na verloop van rijd kreeg ik een heel vriendelijk, vrolijk sfeer/gevoel van de kunstenares. Dank voor de ervaring." - Kees
"Dank je wel Marijke dat ik door jouw aandacht voor stilte in dit kerkje de stilte in mijzelf, in de kerk en vanuit het universum kan voelen..." - Janny

Louwe – dag 3

Geplaatst op door

Van een hand uit zoden naar vingers uit klei.
De mallen van mijn vingers die ik gisteravond gemaakt had houden niet lang. Tijd om me wederom te herpakken. Ik begin een patroon te herkennen in deze monnikenwerkdagen.

Van vingers uit klei naar …………………………….Het wordt een zware dag.
Het bedenken ontwerpen zoeken experimenteren en voorbereiden is een onrustig proces. Zonde op deze mooie stille plek. Ik verlang naar het monnikenwerk; gaan zitten, de handeling herhalen, stoppen met denken, verstilling.

Van vingers uit klei naar vingerafdrukken op papier…

Van vingerafdrukken op papier naar balletjes rollen van klei.
En dan verandert iets! Ik begin balletjes te rollen van Groninger klei en de tijd vertraagt. Voor ik er erg in heb is het vijf uur en er beginnen mensen binnen te lopen. Ik rol rustig verder en praat met ze. De gesprekken zijn verrassend diep en vooral breed:

-het Celibaat in verhouding tot mijn werk.
-een tien van de handvaardigheid docent van mijn basisschool.
-mijn gezinssamenstelling in verhouding tot mijn werk
-verschillende soorten klei en verschillende soorten mos
-de wereld die misschien wel wat sturing en controle van boven af kan gebruiken.

Voldaan en helemaal opgeladen loop ik de kerk weer uit. Het werk is nog niet af dus ik kan volgende week door rollen.

Josefien – langzaam tekenen

Geplaatst op door

Borduren is heel langzaam tekenen. De lijnen, de ritmes.
In de kerk heb ik de rust en de tijd om steeds een bloem of andere vorm in de ‘binnentuin’ te borduren.
Ik benader het borduren niet als een ambacht (zo goed ben ik niet, technisch gezien). De ambachtelijke en de expressieve kant benut ik beide. Zo hou ik alle mogelijkheden open om een gevarieerde tekening op textiel te maken. Er ontstaat een gelaagdheid door verschillende materialen en technieken: borduurgaren, naaimachinedraad, textielverf, vlas en brandnetelvezels.

Pietsjanke – update

Geplaatst op door

Woensdag 26 juli: de kerk is nog witter en lichter geworden; de kerkbanken zijn met papier overdekt. Ook heb ik een cirkel gemaakt in het midden, onder de cirkel op de plafondschildering. Een kom met water weerspiegelt de plafondcirkel; onder de kom ligt een blauwe tekening van de planeetbanen. De bloedmaan kijkt toe vanaf de hoogte van de preekstoel. Achter de maan hangt een klein geel zonnetje.
De gesprekken die er ontstaan naar aanleiding van de installatie waar ze in rond lopen, zijn (soms) heel bijzonder. Het laat me nog duidelijker voelen en zien wat mijn werk doet.

Trix – dag 3

Geplaatst op door

Een dag van zon en regen.
De dag gestart met mijn vaste ritueel
de wandeling over het kerkepad en langs de graven.
Er zijn altijd nieuwe dingen te ontdekken.
Een uitbundig bloeiende witte hortensia op een graf waar nèt de zon op valt,
de schaduw van de bomen langs het kerkpad,
het uitzicht vanaf de terp over het land
reden om even stil staan.

Binnen, tijdens één van de heftige regenbuien werk ik aan kleine aquarellen over de ontstaansgeschiedenis van het noorden van Friesland.

Wout – sporen

Geplaatst op door

’t Was een onrustige dag. Onstuimig stuiven in de ochtend diverse mensen binnen. Schuifelend, fluisterend, zuchtend en knorrend vullen ze de stilte van de ruimte met hun geraas. Helaas kan het in deze kerk zo gebeuren. Accepteren maar (met een knipoog naar die diegenen die de rust en stilte wel omarmen). Ondertussen knipoogt mijn camera rustig en onverstoord de lichtspelingen op de kerkwand. De wanden en het vensters lichten op bij de spaarzame zon momenten en verduisteren bij een stevige donderbui. Wonderbaarlijk ingesloten licht! De lichtval en de daarmee samenhangende schaduwen op de details van de kerk veranderen in de loop van de dag. Dat is de crux daar gaat het om. Nieuwe sporen worden zichtbaar.