Pietsjanke –

Mijn bedoeling met de kerk is transformeren door middel van ingrepen.

Als eerste heb ik kleine gekleurde bolletjes in het midden van de kerk gehangen. De zes lampen die er hangen gebruik ik voor de constructie.

Mensen die binnen komen zien als eerste de bolletjes vrolijk hangen in de kerk. Vaak denken ze aan sterren en/ of planeten.

 

De fresco die aanwezig is in de kerk is mijn leidraad. Qua kleur en qua betekenis, die ik er zelf aan geef. Dus deze cirkelvorm laat ik overal terug komen.

De cirkel van de fresco gaat heel mooi samen met de planeten, die in mijn werk functioneren, en met cirkelvormen over de maanstanden.

Hoewel niet zo bedacht is er veel samenhang in de werken die ik er heb hangen.

 

ik heb papier met tekening over de muurlampen gehangen.

Ik heb papier gehangen op de psalmen borden; voor de getallen geschoven.  Op dat papier maak ik getallen die te maken hebben met de kerk.

 

Er liggen tekeningen ( van planeten en het sterrenstelsel) op de kerkbanken.

Er hangen twee spiralen aan de preekstoel.

Er staan papieren torentjes in nissen.

Ik heb zelf een stok van papier gemaakt, die hangt waar een stok heeft gehangen met een wandkleed. Aan mijn papieren stok hangen cirkels, die terug gaan op maanstanden.

 

Ik reageer op de kerk; op wat er is. Ik reageer hier op met mijn werk. Dus de kerk geeft aan wat ik doe met mijn werk.

Het is heel erg fijn samen werken met de kerk.

En dat merk ik ook in de reacties van de mensen. Ze staan meestal open voor wat er om hen heen te zien is. En dan komen er bijzondere gesprekken.

Ik laat ze zien hoe ik een gekleurd bolletje maak. Ik leg uit hoe ik een papieren toren maak.

Omdat er overal wat staat of hangt is het een ontdekkingstocht.

Esther – 06-08-2022

Mijn inspiratie haalde ik uit het 149 tellende glas in lood raam waarvan ik dacht dat het blanco glas was. En de kleur blauw als verbinding tussen hemel en aarde.
Langzaam aan komt nu alles samen: de kerk als ruimte, het invallende licht dat de ruimte steeds verandert, haar geschiedenis als ook die van haar naamgeefster Catharina van Alexandrie en het rad.
Monnikenwerk, moeitevolle arbeid die niets oplevert of werk dat veel tijd, geduld en nauwkeurigheid vraagt. In ieder geval heb ik met veel geduld en plezier 175 stukjes zelfgemaakt papier (papier met een geschiedenis) op maat geknipt, gekleurd en op vlies geplakt.
En dan sluipt de twijfel binnen: heb ik de juiste keuzes gemaakt zodat het uiteindelijke beeld dit alles heeft samengevat?
We zullen het zien als het hangt en het licht de patronen en lijnen tevoorschijn ‘tovert’ en nieuwe emoties oproept.

Anjet – steeds weer

Steeds weer maak ik dezelfde vorm. Ik voel de vorm steeds dieper, mijn handen maken met meer aandacht. Drie delen zijn af, een vierde bijna. Gesprekken verdiepen zich, verrassend veel mensen waren ooit in een klooster. Langzaam zak ik dieper in het ritme van de woensdag, markeren de getijden mijn dag en mis ik het een beetje als het weer donderdag is. Soms zing ik alleen, soms samen met anderen. Nog steeds ben je ook welkom om 08.00, 12.00 en 16.00 uur voor een klein kwartiertje zingen en bidden.

Rik – 4e verslag

21 Tatane 149 (vulgo 3 augustus 2022)

Tekenen hoort bij mij, net als het schrijven.
Toen ik me voor dit project opgaf, noemde ik dat een van de redenen om mee te doen was, dat ik wilde onderzoeken wat de overeenkomsten tussen beide uitingsvormen zouden zijn. Ik voelde dat die er waren, kon ze echter niet benoemen.
Is een punt een letter, een lijn een woord? Zo eenvoudig kom je er niet vanaf, sprak ik mezelf toe. Lijkt dan het ondersteboven tekenen op het met een ander perspectief naar het gedicht kijken? Een goed begin en ik begon te schrijven. Moest ik metaforen gebruiken? Dat was vast een goede manier om het uit te leggen. Al doende merkte ik dat het alle kanten op ging – wat ik schreef was misschien een gedicht, maar het ging over iets totaal anders. Daarom besloot ik de beginregels, die nog met het eerste idee te maken hadden, te schrappen. Deze waren:
een lijn zetten en het papier omdraaien
dat is het wel zo ongeveer – net als bij wolkeloos weer
een walvis in de tuin aantreffen
Misschien had ik wel twee gedichten geschreven.

Marc – individuen

Het is de intentie om een veld met 30492 eikenknoppen te maken. Onder dit nummer is Titus Brandsma in Dachau geregistreerd. Langzaam dringt per knop de betekenis hiervan tot me door.

Marc – stokroos

Tweede week

Af en toe valt er per ongeluk een eikenknop. Omdat ik niet zeker weet of ik er voldoende heb ga ik meestal toch even zoeken. Soms vind je de knop terug, soms kom je iets anders tegen.