Tinallinge
In augustus 2023 pelgrimeerde ik langs zeven merkstenen van Dag Hammarskjöld in Zweeds Lapland. Hieruit ontstond een boekje: ‘Bij iedere stap minder gebonden’. Sindsdien bleek de pelgrimage in het hoge noorden slechts het eerste stapje te zijn geweest op een weg die veel dieper en langer was dan ik ooit had kunnen denken. In augustus 2025 wil ik graag opnieuw een pelgrimage ondernemen, dit keer heel dicht bij huis, in de stilte van het kerkje van Tinallinge. Dit keer langs zeven getijdegebeden.
berichten van Jolanda
Jolanda – 5
Teksten overschrijven en over teksten schrijven. De zeven getijdegebeden structuren de dag van een tijdelijke kluizenaar.
Jolanda -4
Zaadjes van de Linde liggen in een cirkel op tafel. Ontroerend hoe eenvoud onvermoede snaren raakt.
Jolanda – 3
'in licht mogen verdwijnen en lied worden'
(D Hammarskjöld)
Een lied, een melodie, kent geen zwaartekracht, enkel draagkracht.
Jolanda – 2
Ensamheten kan vara en kommunion.
Eenzaamheid kan communie zijn.
In het Fries nog mooier:
Ienkenskip kin mienskip wêze.
Jolanda – 1
'Toen was het avond geweest en het was morgen geweest, de eerste dag.'
Jolanda – reis
Pelgrimeren op de vierkante meter
Den längsta resan är resan inåt
De langste reis is de reis naar binnen.
Zes dagen pelgrimeren in de Onze Lieve Vrouwe Kerk in Tinallinge. Omringd door woorden van Dag Hammarskjöld, Thomas a Kempis, Meister Eckhart. Wat brengen de dagen en de nachten, de getijden en de stilte?
Een avontuur.
Jolanda – mee
‘Niet ik
maar God in mij’
De Lutherse mis in de Dom van Uppsala was ontroerend geweest. De muziek, de Zweedse taal, de stilte in die eeuwenoude ruimte. Na afloop was daar opeens die kaars, en die woorden. Dagboekwoorden van Dag Hammarskjold, geschreven in 1953, enkele dagen voor hij onverwacht werd verkozen tot secretaris generaal van de VN. Een roeping van Godswege. ‘Niet ik maar God in mij’. Woorden, echo uit het verleden, geënt op woorden van Meister Eckhart.
Woorden, aangereikt uit diepe bronnen, ik draag ze met me mee, komen tot leven in eigen bestaan.
Jolanda – verder
Verder word ik gedreven
een onbekend land in.
De grond wordt harder,
de lucht prikkelender, kouder.
Aangeraakt door de wind
vanuit mijn onbekende einder
trillen de snaren
in afwachting.
Aldoor vragen
zal ik aankomen
daar waar het leven wegklinkt –
een klare zuivere toon
in de stilte.
(Dag Hammarskjöld)