Ans – de zesde dag

Op de laatste dag bracht ik nog meer schalen naar het koor. Samen zullen zij het uiteindelijke werk gaan vormen.
Het prachtige licht bood mij de gelegenheid om te spelen met het licht in de schalen. Ik speelde in het koor, maakte verschillende formaties, en fotografeerde die.
Het ritueel van een gift aan het koor voelde nu anders. Het voelde meer als een bekroning van onze samenwerking. Een samenvallen van geven en ontvangen, net zoals de schaal zelf.

Het proces en het uiteindelijke werk is iets waarmee ik mezelf heb verrast. Het had op geen andere plek kunnen ontstaan. Dankbaar voor.

Ans – uitbreiding

Op de vijfde dag heb ik een beginnende familie van kommen en schaaltjes naar het koor gebracht. Ze zijn van papier, en sommigen zijn nog vochtig. Ik zette ze buiten in de zon, maar dat was van korte duur. Het werd een regenachtige dag.

Ik probeerde een nieuw recept voor het maken van papierpulp. Maar de massa bleef vochtig en kleverig. Een nieuwe techniek, een nieuwe context en een grote mate van onhandigheid.
Op de betere momenten zie ik het als een ontdekkingsreis in het materiaal, in de schaal en in mezelf. In de kerk kan ik samenvallen met dit alles. Op andere momenten irriteer ik me vreselijk aan de kleverige substantie. Dan wil ik een heus ambacht kunnen beheersen en uitoefenen.
Er kwamen wat kommetjes uit voort, waarvan ik hoop dat ze in vorm blijven zonder mal....

Ondanks de regen toch nog bezoek en onverwachte gesprekken. Heel leuk om al die verschillende mensen te ontmoeten.

Ans – dag 4

De schaal en de surreële terugweg.

Deze dag, dag 4, had ik een schaal meegenomen voor het koor. Een schaal van gips. Het is een gebruik geworden om iets mee te nemen. Een rituele handeling.
De schaal is ontstaan, geboren uit de voorgaande elementen in combinatie met het koor.
Het was een ware worsteling met het gips. Vooralsnog heb ik besloten dat gips niet zo bij me past. Ik ga verder met papier.
Vanaf nu ga ik schalen en schaaltjes maken. Of kommen. Weet nog niet goed hoe ik ze zal noemen.
Ik wil een grote familie maken daarvan in het koor.
Veel inspiratie door mooie ontmoetingen gekregen.

Pas laat vertrok ik uit de kerk. Elke keer dat ik op de N33 terug reisde naar huis, verwonderde ik me al over het landschap, zo ook deze keer. Maar nu was de sfeer magisch. Nooit eerder zag ik een zwerm lichtjes ritmisch aan en uit gaan boven de donkere bomen. Daarbij gestaag ronddraaiende wieken en een zwerm vogels. De vogels vlogen een halve cirkel in mijn zicht. In de beginnende schemering, kort daarna, reed ik een vrachtwagen tegemoet met een rood oplichtend kruis achter de vooruit.

Ans -dag 3

Spelen in het koor.

Op dag drie tref ik het koor ontdaan van alle meubilair aan.
Het zonlicht danst in de ruimte, en de bijna onzichtbare kleuren van het raam worden zichtbaar op de vloer. Af en toe tipt het even een klein stukje muur aan.
De nissen zijn nu allemaal zichtbaar. Ze zijn heel uitnodigend, net zoals Maria die met haar aanwezigheid de hele ruimte vult.
Het vervolg op de bol en de ring van de vorige dagen, is de schaal. Deze dag ga ik verder met het maken daarvan, of een schaaltje ; )
Een schaal heeft voor mij met geborgenheid te maken. Het omhult en het is open. Het geeft en ontvangt.
Ik ben zoekende wat betreft techniek. Een paar van papier-maché gemaakt. Probeerseltjes, maar die mogen ook in de nis. Ze horen bij het proces.
Heb gips en ballonnen mee. Heerlijk om ze omhoog te tikken in het zonnige koor.
Denk dat Maria het leuk vindt.
Erg leuke gesprekken gehad met een aantal bezoekers. Had het niet verwacht, maar veel mensen kunnen wel iets met mijn nihilistische opstelling.
De conclusie van één gesprek was, dat Maria eigenlijk een kommetje is. Met respect hoor!

Ans – dag 2

Het koor en de hoepel

Nadat ik vorige week het koor tot de rand was genaderd met een tafeltje, ging ik nu verder. Op dag 2 ging ik aan het werk met mijn voornemen het koor tot mijn atelier te maken.
Ik had me erop verheugd, maar ik was er niet zeker van of ik het zou kunnen, me vrij voelen in zo'n gewijde ruimte.
Ik rolde een grote metalen hoepel het koor in, net zoals vorige week de bal. Alsof het een helpend ritueel is. De kerk geeft mij, en ik geef de kerk.
Er kwamen prachtige nissen tevoorschijn, nadat ik stoelen uit de ruimte had gehaald. Uitnodigende nissen.
Er is een idee over schalen, schalen met curves en onderlinge verbondenheid.
Daarnaast maakte ik een cirkel van fotolijstjes van Ikea. In de lijstjes toevallig het getal '1', dat vind ik mooi; de cirkel drukt het geheel uit, het één, de lijstjes elk een onderdeel, 1 van het geheel...
Veel bezoek gehad. Heel verschillende gesprekken gevoerd, echt bijzonder.

Ans – dag 1

De dag bestond grotendeels uit de ruimte aftasten en deze me eigen te maken als werkruimte. De nodige materialen binnenbrengen en ruimte maken. Een tafeltje naar het begin van het koor verplaatst.

Johanna en Rudie vertelden alles wat ik weten moest, ik voel me erg welkom.

Kort geleden bezocht ik de kerk voor een eerste impressie. De eerste foto die ik toen maakte was van een wit en een zwart steentje, een paar, met gebogen lijnen erin. Ze staan in de achterste nis van het koor. Ik werd er intens door geraakt. Dat was deze keer net zo.

Ik had een bal meegenomen, een gymbal, om op te zitten of overheen te hangen.
De bal het lichte koor inrollen was mijn eerste aanzet. Een beweging, een richting wellicht.

Vervolgens nog aandacht voor de kerkbanken en op het kansel gestaan, wat een bijzondere gewaarwording was.
Beetje ontspannen door frottages maken binnen en buiten.

Ik luister verder en vertrouw op verbinding