29 Gidouille 149 (vulgo 13 juli 2022)
Vandaag was de eerste van de 6 woensdagen in de Donatuskerk in Leermens, om daar in stilte te schrijven. Het was een lange dag, die vanmorgen om 10 uur begon. Ik werd ontvangen door de beide sleutelhouders. We hebben het over de kerk gehad, de weg die om de wierde loopt, over het schrijven en de vele doodlopende wegen die dat soms oplevert.
Een hele dag met gedichten bezigzijn, is niet de manier waarop ik gewend ben te schrijven. De laatste keer dat ik 8 uur achterelkaar bezig was, ligt al weer 7 jaar achter me. Behalve dat er toen gewoon een klus te klaren was, was mijn werkdag gelardeerd met wandelingetjes langs het koffiezetapparaat en al dan niet zinnig overleg met collega’s. Dat heb ik nu niet.
Voor dit project heb ik ideeën, maar de tijdelijke omgeving wil ik graag daarin laten doorwerken. Ik ben gaan zitten, heb mijn riem papier opengevouwen, een pen gepakt en ben begonnen. Eerst wat gewoon bij mij opkwam, maar al snel kwam er een versregel te voorschijn. Na mijn wandeling om Leermens kwam er meer. Door het steeds opnieuw te schrijven lag er om 5 uur een gedicht waar ik tevreden over was.
