In het torenkamertje, een besloten sobere intieme ruimte is een kleine nis. Bezoekers en bewoners kunnen hier hun kaarsje branden. Iemand gedenken die er niet meer is. Hier wil ik graag iets terug doen. Zoeken naar verbintenis met de bewoners. Zij leven soms hun hele leven al in Oostrum, de plek waar men opgroeide en de verbintenis met de omgeving, de kleigronden en de verbinding met het Wad.
De klei blijft haken in mijn gedachte en ook de gedachte "Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren".
Voor mij zal het belangrijk zijn om resten uit dit of dat verleden, maar ook het geruststellende en de hoop, te kunnen teruggeven.
In deze halfduistere ruimte zal klei van het Wad een rol gaan spelen, juist daar is het zo duidelijk aanwezig, dat alles maar heel tijdelijk is. De stilte in de kerk, bepaald door de tijd heen, zal de vorm bepalen.
