In de kerk van Maria op ’t Zandt vordert ons monnikenwerk gestaag.
Het papieren labyrint van transparante architectonische tekeningen begint de vorm te krijgen zoals ons dat voor ogen staat.
Ina werkt in stilte en met toewijding aan de vormgeving er van.
De door mij gemaakte tekeningen van uitgevoerde en niet uitgevoerde werken zie ik voorbijkomen als ze worden opgehangen aan het frame.
Er trekt een werkzaam leven aan mij voorbij, het is een afscheid van handmatig vervaardigde tekeningen die in het verleden in stilte en met zorg zijn gemaakt en waaraan ik als een monnik heb gewerkt. Het is beter dat ze worden hergebruikt voor dit project dan dat ze in een versnipperaar verdwijnen, maar het is droevig om aan te zien dat het aan het papier toevertrouwde gedachtengoed aan haar einde komt.
