Van oude houtjes die ik vond heb ik kruisen gemaakt met touw. Zo stonden er allemaal vormen en tinten naast elkaar.
De ruimte van de kerk en mijn ruimte zijn in evenwicht gekomen, gegroeid door de tijd heen.

Ik vond nog een kaars en heb die in de sfeer van de geschiedenis van de kerk van Westernieland bekleed met was. En iedereen die dat wil kan nu de 10 geboden hinkelen.

Wat een voorrecht om een hele dag in een kerk te mogen werken.
Dat was wat ik voelde deze derde monnikenwerkdag in Westernieland.
Ik ben begonnen met op het orgel te spelen.
Dat was mooi, lekker geluid in de kerk voordat het weer een stille werkruimte werd.
Bezig geweest met de kruisvorm, met woorden en stilte.
De eenvoud van deze kerk vraagt om balans tussen wat er is en wat ik maak.
Vanaf 17 uur kwam Janco de Leeuw prachtig gitaar spelen.
De komende woensdagen is hij er ook tussen 17 en 20 uur, ik verheug me erop.
Er kwamen veel mensen. Het werd een soort feestje.
Toen bijna iedereen weg was, nog gezongen met gitaarbegeleiding.
Zo mooi, de akoestiek.

Alle pakkelarie mee, wat moet dat worden…
Maar nog voor ik de kerk in ga, ben ik buiten al in de weer.
Later in de kerk hoor ik het ruisen van de bomen. De kerk is eenvoudig en dat vind ik prachtig, stil leven hier. En werken. Wat een voorrecht.

Hoe bereid ik me voor op de dagen in de kerk van Westernieland?
Al maanden gaat het in me om dat ik daar ga werken.
Lukraak verzamel ik dingen die me voor de voeten komen.
Of ik er iets mee ga doen, weet ik niet. Ik neem alle materiaal mee en laat daar ontstaan wat ontstaat.
Dat is een avontuur. Maar zo werk ik. Zo begin ik ook aan een schilderij of aan een illustratie, aan een sketch op maat of aan een gedicht.
Het ontstaat.
Mooie reis. Hoop ik. Vast wel. Bijzonder in elk geval.
Ik heb er wel zin in.