Het slotstuk.
Ik heb inmiddels geleerd dat wat ik voorbereid en meeneem niet is wat ik uiteindelijk maak.
Voor het slotstuk dat ik heb voorbereid geld dit ook binnen een kwartier is het duidelijk dat ik iets ander ga doen.
Ik werk verder met de kaarsen ook omdat het een materiaal is dat hier in de kerk hoort en ik buiten deze kerk niet nog eens zal gebruiken.
Een handafdruk zoals kinderen dat doen en zoals in je in vroege grot schilderingen ziet.
De meest primitieve vorm van het nabootsen van het lichaam. Ik maak een hand en zwaai mezelf er mee uit.
Als aan t einde van de dag mensen komen kijken zie ik veel bekende gezichten (een in het bijzonder) veel mensen uit het dorp die al eerder waren. Ze komen afscheid nemen en kijken wat mijn laatste toevoeging is.
Het is goed dat ze er zijn want ik heb ze nodig voor mijn laatste ritueel, een voor een veeg mijn al mijn krijt mannetjes met een heel klein vegertje in een envelopje en iedereen krijgt zo een mannetje mee naar huis.
