Auteur archief: Wouter Wieringa

Pietsjanke – dag 2

Geplaatst op door

De kerk wordt steeds witter en lichter. Het donkere en zware gaat weg. Mensen voelen dat ook duidelijk zo; sommigen worden er erg blij van of voelen een verstilling. Mooie gesprekken daar over. De preekstoel is ingepakt in witte lakens en lijkt nu op een vreemde taart. Veel ridders die het proces begeleiden.

Josefien – niet alleen

Geplaatst op door

Wat is je plek, als monnikenwerk-kunstenaar?
Alleen in een kerk, waar al eeuwenlang mensen samenkomen. Werken tegelijk met de andere kunstenaars, met denkbeeldige en fysieke wegen van de een naar de ander.
Bewegen tussen individuele en gezamenlijke ervaring; eigen ontwerp en ornament, vrije expressie en ambacht, vondsten en collecties.
Met jezelf zijn en onderdeel van een gedeeld verhaal.

Ra – tekens

Geplaatst op door

Welke kunstenaar deed in 1610 dit Monnikenwerk in de kerk van Loppersum? De op het eerste gezicht grijze grafzerken werden eeuwen geleden voorzien van een levendige iconografie. Vierhonderddertien jaar later lees ik de beelden en kras ik tekens voor de vierhonderddertienjaar-later-levenden.

Dien – wisselend bewolkt

Geplaatst op door

wisselend bewolkt

met de wolken voor je uitgetekend
het handschrift van de horizon
is de hoogte te zien van een terp
eeuwen geleden opgeworpen

als veetelers op zee waren die moedige
voorouders met hun opgehoogde bebouwing
nu golft er een oceaan omheen van gras
onderworpen aan gemaai van megamachines

met de wolken voor je uitgetekend
vind je een toren die een brief schrijft naar de hemel
oude toren oude kerk licht door boogramen
gestrooid over diensten voor lief en diensten voor leed

Lisette – drukte

Geplaatst op door

De drukte in de kapel vorige week raakte mij. Juist dat gevoel bleek een vruchtbare bodem voor mijn monnikenwerk. Het altaar in de kapel heb ik voorzien van een altaardwaal, de traditionele altaarbedekking. Het geeft de kapel iets van haar gewijde sfeer terug.
Ik scheurde lakens in de juiste vorm. Geen linnen, maar gebruikt, alledaags katoen. Geen afgewerkte randen, maar scheuren die zichtbaar zijn. Het geheel klopt. Fijn om te zien. Volgende week ga ik verder met het bewerken van de randen met verzacht roestig prikkeldraad.

Wilma – dag 2

Geplaatst op door

Bij aankomst verse molshopen.

De torenklok tikt
de regendruppels zijn nauwelijks hoorbaar
binnen is het duister.

De gevulde tafel; stoffig, de rafeldraden van het laken bewegen zacht tot op de grond, het nest is ingezakt, het dons minder wit.

De groen uitgeslagen tegels onder de preekstoel,
hoe ga ik ze betrekken in mijn werk?

een nieuw donzen nest, klaar om geplaats te worden
binnen onder de preekstoel,
buiten op de molshopen tussen de graven?

De tafel wordt verplaats naar het gangpad
het nest krijgt een plek,

de klok tikt en het licht breekt door.

Rolina – album

Geplaatst op door

Ze nam mijn monnikenwerk aandachtig op, las de teksten, stelde een paar vragen, pakte mijn boek album en nam plaats tussen de tekeningen in de kerkbanken. ‘Hier moet ik van huilen’ zei ze. ’Witte sokjes….onschuld in de schoenen schuiven….’ In augustus komt ze weer kijken en waarschijnlijk neemt ze dan mijn boek mee naar huis.

Pauline – 1

Geplaatst op door

Tijdens mijn wandelingen verzamel ik het materiaal, de aangespoelde en droge klei in allerlei vormen, en de aangespoelde resten uit dit of dat verleden. Op mijn eerste dag in de kerk van Westernieland vallen mij de eeuwenoude estriken op. Estriken gebakken van het klei wat in overvloed aanspoelt aan de Noordzijde van het Friese en Groningse Wad. De rode estriken, ongeglazuurd, de gele en groene estriken zijn voorzien van een gekleurde glazuur. In de stilte van de kerk komt ook de gedachte om de pure klei van het Wad te verbinden met de estriken hier op deze plek. De presentatie van mijn wandelingen krijgt een plek waarbij ook de gedachte bovenkomt dat de estriken ook resten uit dit of dat verleden zijn en vele verhalen kunnen vertellen…… maar zij zwijgen net zoals de gevonden resten van het Wad.

Pietsjanke – begin

Geplaatst op door

In de kerk van Den Andel, met prachtige plafondschilderingen, wil ik contact gaan maken met de beginperiode van de kerk. De tijd van de plafondschilderingen. De later aangebrachte donker houten banken, preekstoel en wand-elementen, ga ik ‘wegwerken’ met papier. Het papier hangt los over het houtwerk, op zijn plek gehouden door een kiezelsteen, een riddertje of een liedboek.

Wat ik toevoeg zijn van wit papier gemaakt bolletjes en planeetbaan-constructies: een soort sterrenhemel. Ook de bloedmaan hangt er.

Op het plafond staan ridders: vandaar dat ik ridders in de kerk zet.