Steeds weer maak ik dezelfde vorm. Ik voel de vorm steeds dieper, mijn handen maken met meer aandacht. Drie delen zijn af, een vierde bijna. Gesprekken verdiepen zich, verrassend veel mensen waren ooit in een klooster. Langzaam zak ik dieper in het ritme van de woensdag, markeren de getijden mijn dag en mis ik het een beetje als het weer donderdag is. Soms zing ik alleen, soms samen met anderen. Nog steeds ben je ook welkom om 08.00, 12.00 en 16.00 uur voor een klein kwartiertje zingen en bidden.
