Ra – hekkensluiter

Ik kwam niet naar Loppersum om iets moois te maken of iets knaps, maar om in stilte, ruimte te geven aan het kwetsbare. Eenmaal in de kerk was ik aan mijzelf overgeleverd, met mijn non-stop rondspringende gedachten. Een stoet van hulpvaardige dieren vloeide uit mijn tekenpen. De geheimzinnige Eenhoorn is de hekkensluiter. Met op de valreep een cruciale aanwijzing?

Paard met aanwijsstok,
Mijn niet te temmen geest
Waar is die?

Wout – samensmelten

Een sombere dag zoals zoveel de laatste tijd. Het halfduister omsluit me maar voelt niet zwaar. Blijmoedig laat ik de rust op me neerdalen en kijk ik rond. Elementen in de kerk openen zich ook nu weer op een wijze die ik eerder niet opmerkte.

Waarnemingen terugbrengen tot basiselementen. Met minimale informatie en zo min mogelijk ruis toch een volledig verhaal vertellen. Steeds weer lukt het hier in Leermens. Per dag het bekende wat los laten maar ook weer kunnen terug te keren bij het bekende.
De vijf monnikenwerkdagen tot nu toe hebben me daar veel over helder gemaakt.

Marijke – dag 5

Beluister hier podcast 5:

https://app.springcast.fm/player/podcast/18758?theme=springcast

Het Monnikenwerk wordt nu echt werk. Het nieuwe en spannende is eraf.

De podcast maken is de eerste 3 keren leuk, maar nu moet er ook opgeleverd worden. Ik heb me gecommitteerd aan zes weken Monnikenwerk.
Maar dat is ook de charme, dat is het Monnikenwerk. Doorwerken, minitueus aan waar je aan gestart bent, dus dan zie ik gelijk weer hoe mooi het is.

In de avond zijn er ruim 40 bezoekers. Het is bijna te druk, veel onrust in de kerk. Maar rond 18.00 wordt het rustig en ook het bezoek, hoeveel mensen het ook zijn, voelen en pakken de stilte mee.
Ik stel me open, ik ben er, de ander ontmoet mij of zichzelf.

Enfin, je hoort het in de podcast.

Wilma – dag 5

De torenklok tikt
de voorbij trekkende wolken geven wisselende schaduwen

de met algen bedekte vloertegels verkleuren helder
een geplaatst nest vangt licht.

De verticale draden hangen nu in een bijna doorzichtige pluis wol.

Een maaimachine raast om de kerk
de ontstane nesten om de zerken zijn niet meer….

De torenklok slaat 5 slagen
het licht veranderd met het binnenstappen van de bezoekers.

Pietsjanke – dag 5

In de middag kwam iemand van het dorp die me uitgebreid heeft verteld over de geschiedenis van dit gebied: de oudste vaste bewoning van West Europa, zei hij (500 voor het jaar 0 ). Over de gevechten van de Spanjaarden en wanneer het weer in handen was van de stad Groningen; de watersnoodramp van 1717; over allerlei opgravingen in de buurt. Hij heeft een bibliotheek van 5000 boeken. Zijn riddercollectie had hij afgestaan aan een jongen in de buurt.
Tussendoor kon ik nog net die tweede ridder tekenen op het psalmenbord (met krijt). Dat was alles. Verder verteld en gepraat en geluisterd.
Fijne reacties op de cirkel. Iemand wilde er wel de hele dag naar zitten kijken. Zo sereen hier. Je werk is 1 geheel met de kerk.
De dienst van Jolanda Tuma, die ze afgelopen zondag had uitgesproken, en waarbij ze gereageerd had op mijn werk, had ik gekopieerd. Er was veel belangstelling voor. En ik kon het mooi gebruiken in mijn uitleg en verhalen. Met name de uitspraak van Jezus: ken u zelve.
Half negen ging de laatste weg.

Louwe – dag 5

Sinds ik in de kerk van Eenrum aan het werk ben is het al een paar keer gebeurd dat er mensen langs kwamen om een kaarsje te branden. Omdat de kerk van Eenrum geen katholieke kerk is, is er binnen geen mogelijkheid om een kaars te branden.
Toch wilde ik het branden van kaarsen meenemen in mijn werk deze week, ook omdat het branden van een kaars een ritueel is dat ook buiten het geloof breed gedragen wordt.
Dus voor vandaag heb ik een emmer kaarsen mee en de droom om iets te maken dat rechtop staat.

Na een paar uur spelen en experimenteren met kaarsvet is mijn droom in duigen.
De resultaten van vandaag: een enkele hand, grof en kwetsbaar en heel veel verschillende druppels kaarsvet.

Lisette – anders

Tevreden kijk ik naar de voorkant van het altaarkleed. Niet meer, niet minder prikkeldraad.
Een begin gemaakt met de zijkanten. Het wordt anders dan ik in mijn hoofd had. Een eenvoudiger draadpatroon om de rust van de voorkant niet in de weg te zitten.
En dan is er nog de wind die de zijkanten van het kleed doet opwaaien. Dat heb je bij een open kapel. Ik moet er nog eens goed naar kijken.

Rolina – sandalen

Kijkend naar tekening vertelde de koster me dat Anniek met veel trots haar nieuwe laarzen had laten zien, gekocht tijdens een reis door Amerika.
Anniek is het eerste model uit het dorp. Ze had haar laarzen onder de jurk aangetrokken en wilde ze verruilen voor een paar sandalen...

Marijke – dag 4

Beluister hier podcast 4:

https://app.springcast.fm/player/episode/69346?theme=springcast

Na een explosie van bezoek op dag 3, nu een wat rustiger dag, maar toch verbazend druk.
En verbazend indrukwekkend!
Ik maakte in de middag de podcast aflevering met als titel "De Spiegel".

Deze avond zijn meerdere personen geraakt door het contact wat ze met me hebben. Ze vertellen aan de gastheer dat ze 'gezien' werden. Toen ik dat terughoorde was ik er eerst een beetje verlegen onder. Jeetje, dat ik dat met mensen doe, dacht ik.

En toen dacht ik aan mijn aflevering. Ik ben het niet perse, het is de emotie van de mens zelf. Ik mag ze door hier in de kerk te zijn een spiegel voorhouden, zodat ze zichzelf kunnen zien. En dat raakt.